Autorstwa pracownika Szpitala Specjalistycznego w Kościerzynie Sp. z o.o.

Gdzieś w bezkresie jest Stajenka,

Zalękniony pasterz klęka,

Zagubiony człowiek płacze;

Jest tak samo, a inaczej.

Niby Święta, a nie – święta.

Człeku marny, czy pamiętasz?

Te anielskie głosy w górze?

Czy wytrzymasz ? – jeszcze dłużej?

Ale mimo wszystkie troski

Mały berbeć, jednak Boski,

Błogosławi rączką Swoją Tych,

co się tak bardzo boją.

W Matki szatę otulony

Śle we cztery świata strony,

Wszystko czego ludziom trzeba:

Chleb miłości, mleko Nieba.

A nam trzeba tego właśnie:

Blasku, który nie zagaśnie,

Ciepła, chociaż mrozy może

I Dzieciątka, co wspomoże.

A nadzieja znowu wstanie -

Dźwięczna jak kolędowanie.

A nadzieja znowuż wschodzi…

Tak. To Chrystus się narodził!